حیات طیبه؛ پوریا علیمردانی
جلسات نخستین گفتگوهای تلویزیونی کاندیداها با مردم به نوعی رونمایی از افکار آنهاست. این برنامهها همه نگاهها حتی نگاه ۳۰ درصدی از جامعه که مطابق نظر سنجی هنوز برای شرکت در انتخابات تصمیم نگرفتهاند را هم به خود جلب کرده است. همه نامزدها درباره اقتصاد میگویند، باید هم همینطور باشد کاهش دست کم ۱۰۰ درصدک ارزش پول ملک در یک سال و تورم رکورد شکن سال ۹۱ آنها را ناگزیر از پرداختن به موضوع اقتصاد کرده است. اما تفاوت در نحوه نگاه کاندیداها به مسائل از چند وجه قابل بررسی است. برخی از کاندیداها اغلب به معلول و رفع آن اشاره میکنند مثلآً به تاکتیک نخ نمای ریختن جنس دولتی در بازار و یا نظارت بر فروشندگان برای کنترل تورم، روی میآورند، چپ و راست هم ندارد اکثرشان همینطورند و وقتی از برنامه آنها میپرسند به محتویات کتابچه مکتوبی اشاره میکنند که اغلب شامل بدیهیات و کلیاتی از مسائل کشور است و کسی که مسائل کشور را ریشهای درک نکند ریشهای هم نمیتواند درمان کند.
اما یک نفر هست که انگار درست به هدف میزند دیدهبانی که اینبار هم به رغم دیگران به کلیات اکتفا نکرده و گویی جزییات مشکلات کشور را شناسایی کرده است.
نبود امکان استفاده برابر از فرصتها، عدم پاسخگویی و مواجهه نامناسب دستگاههای دولتی با مردم مولد و کاسبی که به دنبال رشد تولید ناخالص ملی هستند، مبارزه با ویژهخواریهای بدهکاران بانکی، مبارزه با روابط فامیلی و سیاسی در استفاده از فرصتهای اقتصادی و مبارزه با مصاحبه و خودنمایی مسئولان دولتی بجای کار اصلی آنها و … .
مردم ما خوب میفهمند مشکل اصلی اقتصاد کشور با ریختن مرغ اضافی در بازار و مُسکنهای تنظیم بازاری موقت حل نمیشود و مردم خوب میفهمند که برنامه داشتن به معنی داشتن یک دفترچه بدیهیات مکتوب نیست. بلکه باید دولت مشکلات ساز و کارهای اقتصادی را دقیق شناسایی کرده باشد. همراه مردم به دنبال “افزایش تولید در مقابل نقدینگی” باشد و به ایجاد “سازو کارهایی” برای اصلاح ساختار تولید دست بزند. برای مردم کوچه و بازار شنیدن این جمله باارزش است که: ” دولت نباید مانع کار مردم بشود بلکه باید مشوق و شکوفا کننده ظرفیتهای آنها باشد”.
برنامههای تکراری و تجربه شده برای اداره دولت زیاد هستند و فضا را پر کردهاند اما انگار یک نفر هست که مشکلات را با دید جوانترین کاندیدا میبیند یک نفر هست که حرفهای شنیدنی و تازه دارد حرفهایی که باید نشست و در آن تأمل کرد و باید همیشه حواسمان باشد که این حرفها به اندازه فهم عمیق یک دیپلمات نجیب و انقلابی از مسائل کشور و مشاوران جوان و نخبه او قابل تأملند.